LA VEN DA LA ZITA’

Parché la ven da la zitè La vò purtè al nuvitè
cun al suteni infen a què la pasa al seiri in te cafè
La scor sultent in italien,
sti cafunaz in’ i pis piò,
però da tót l’a’s’ fa tuchè e quelch baset la se fa dè
Coro: Rosi, Rosina,
la bela ad zitè Tot i la vó tuchè
Ma incioun i la porta a ca’,

Rosi, Rosina chisà pu parchè
Tót i la vó basè
Ma incioun i la vó spusè

Al nostri dòni an sa cum fè Parché tót quent i cor dri li
l’è la piò granda nuvitè
parchè la ven da la zitè
A sintì li , Tugnaz un va,
e fiöl de sêrt la la scartè
e ad chilt l’an sa quel che sun fè i è cuntadén chi n’ha studiè

Rosi, Rosina chisà pu parchè
Tót i la vó basè
Ma incioun i la vó spusè

Oun ui da un bès ,
cl’elt ui fa un scherz, la dis ad no chisà parchè
però da tót l’as fa tuchè
l’è arvenz la stëla de cafè
E pasa e temp, e pasa i dè
e tót c’agl’ieltri al’s’ fa spusè,
ma la Rosì chisà parchè
un sgraziadaz l’an l’ha truvè

Rosi, Rosina chisà pu parchè
Tót i la vó basè
Ma incioun i la vó spusè